روشهای درمان اتیسم چند وجهی است و معمولاً شامل ترکیبی از استراتژی های متناسب با نیازهای فرد است. هیچ درمان یکسانی برای اوتیسم وجود ندارد، اما روشهای رایج عبارتند از:
درمان های رفتاری: تحلیل رفتار کاربردی (ABA) یک روش درمانی شناخته شده است که بر بهبود رفتارهای خاص مانند مهارتهای اجتماعی، ارتباط، خواندن و تحصیلات و همچنین مهارتهای یادگیری انطباقی مانند مهارتهای حرکتی ظریف، بهداشت، نظافت، تواناییهای خانگی تمرکز دارد. ، وقت شناسی و شایستگی شغلی.
درمان های آموزشی: کودکان مبتلا به ASD اغلب به برنامه های آموزشی بسیار ساختارمند پاسخ می دهند. برنامه های موفق اغلب شامل تیمی از متخصصان و انواع فعالیت ها برای بهبود مهارت های اجتماعی، ارتباطات و رفتار است.
خانواده درمانی: این نوع درمان ها والدین و سایر اعضای خانواده را شامل می شود و بر آموزش آنها برای تعامل و مدیریت مشکلات رفتاری کودک مبتلا به ASD تمرکز می کند.
گفتار درمانی: این به بهبود مهارت های ارتباطی کمک می کند و به افراد مبتلا به ASD اجازه می دهد تا نیازها یا خواسته های خود را به طور مؤثرتری بیان کنند.
کاردرمانی: این کار به رشد مهارتهای زندگی روزمره و استقلال، مانند لباس پوشیدن، استفاده از ظروف و سایر فعالیتها کمک میکند.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می تواند به بهبود مهارت های حرکتی و قدرت افراد مبتلا به ASD که مشکلات رشد فیزیکی یا مشکلات هماهنگی دارند کمک کند.
مدیریت دارو: هیچ دارویی نمی تواند ASD را درمان کند، اما برخی داروها می توانند به مدیریت علائمی مانند مشکلات توجه، بیش فعالی و رفتاری که می تواند به فرد یا دیگران آسیب برساند، کمک کند.
درمان شناختی رفتاری (CBT): برای کسانی که ASD با عملکرد بالاتری دارند، CBT می تواند با تغییر الگوهای فکری و رفتارهای منفی به رفع مسائلی مانند اضطراب و افسردگی کمک کند. درمان شناختی رفتاری یکی از روشهای درمان اتیسم است که در کلینیک توانبخشی چاوان در مجیدیه توسط متخصصان ما ارائه می شود.
دیگر روشهای درمان اتیسم
آموزش مهارت های اجتماعی: این شامل آموزش به افراد مبتلا به ASD می شود که چگونه با همسالان خود تعامل موثرتری داشته باشند و نشانه های اجتماعی را بهتر درک کنند.
درمان یکپارچه سازی حسی: این درمان برای افراد مبتلا به ASD که ممکن است در پردازش اطلاعات حسی مانند لمس، صدا یا بینایی مشکل داشته باشند طراحی شده است.
بازی درمانی: این می تواند به بهبود مهارت های اجتماعی و عاطفی از طریق فعالیت های بازی ساختاریافته کمک کند.
موسیقی درمانی: گاهی اوقات از این روش برای بهبود پیامدهای اجتماعی و رفتاری استفاده می شود، زیرا موسیقی می تواند مشارکت اجتماعی و ارتباط را در کودکان مبتلا به ASD تقویت کند.
حیوانات درمانی: فعالیت هایی که شامل حیواناتی مانند اسب (اسب درمانی)، یا دلفین ها (دلفین درمانی) می شود ممکن است افراد مبتلا به اوتیسم را تشویق به تعامل اجتماعی و تقویت مهارت های اجتماعی و عاطفی کند.
نوروفیدبک: این نوع بیوفیدبک از نمایشهای بیدرنگ فعالیت مغز برای آموزش خودتنظیمی عملکرد مغز استفاده میکند، اگرچه از نظر اثربخشی برای ASD اکتشافیتر است.
هر فرد مبتلا به اوتیسم مجموعه ای منحصر به فرد از نیازها خواهد داشت، و برنامه های درمانی باید سفارشی شده و مرتباً مورد ارزیابی مجدد قرار گیرند تا به طور مؤثر این نیازها را برآورده کنند. همکاری بین والدین، درمانگران و مربیان برای اطمینان از عملی بودن مداخلات و ارائه حمایت مناسب از فرد مبتلا به ASD بسیار مهم است.
